Nowoczesne biomateriały w chirurgii stomatologicznej – regeneracja, stabilizacja i gojenie tkanek

Współczesna chirurgia stomatologiczna coraz częściej opiera się na materiałach biozgodnych, które wspierają procesy gojenia i odbudowy tkanek. Nowoczesne biomateriały stomatologiczne umożliwiają skuteczną regenerację kości, kontrolę resorpcji i stabilizację przeszczepów, co przekłada się na przewidywalne wyniki leczenia implantologicznego i periodontologicznego.

Dobór tomografu CBCT MEYER do gabinetu – przegląd modeli i FOV

Najważniejsze kryteria wyboru biomateriałów Medpark

Dobierając biomateriały do zabiegów regeneracyjnych, warto uwzględnić anatomię ubytku, oczekiwany czas gojenia oraz stabilność objętościową. Produkty Medpark – materiały kościozastępcze, membrany barierowe i akcesoria stabilizujące – sprawdzają się w zabiegach GBR/GTR, implantologii i chirurgii periodontologicznej.

  • Pochodzenie materiału: ksenogeniczne, syntetyczne (alloplastyczne) lub kompozytowe – potwierdzona biozgodność i sterylność.
  • Granulacja i porowatość: dopasowana do rodzaju defektu i wymagań osteokondukcyjnych.
  • Tempo resorpcji: dobierane do etapu gojenia – szybkie przy małych ubytkach, wolniejsze przy augmentacjach objętościowych.
  • Stabilizacja: możliwość pinowania lub szycia membran, elastyczność po zwilżeniu i łatwość adaptacji.
  • Dobór membrany: kolagenowa (resorbowalna) lub PTFE/wzmocniona tytanem (nieresorbowalna) – zależnie od ryzyka kolapsu i kontroli konturu.
  • Workflow i zgodność: kompatybilność z technikami GBR/GTR, przewodnikami chirurgicznymi oraz systemami CAD/CAM.

Rodzaje biomateriałów i membran – kiedy który wybrać?

Właściwy dobór biomateriału wpływa na przewidywalność gojenia oraz utrzymanie objętości augmentatu. Poniżej zestawienie typowych zastosowań:

  • Materiały ksenogeniczne: najwyższa stabilność objętościowa i wolna resorpcja – idealne do GBR oraz podniesienia dna zatoki szczękowej.
  • Alloplasty (HA/β-TCP): czyste, biokompatybilne składy i przewidywalna resorpcja – odpowiednie do socket preservation i ubytków ściennych.
  • Kompozyty dwu-fazowe (HA/β-TCP): równowaga osteokondukcji i resorpcji – stosowane przy defektach poziomych i pionowych.
  • Membrany kolagenowe (resorbowalne): wspierają gojenie tkanek miękkich, dostępne w różnych grubościach i czasach resorpcji.
  • Membrany PTFE lub wzmocnione tytanem (nieresorbowalne): zapewniają pełną kontrolę konturu augmentatu – idealne do rozległych rekonstrukcji GBR.
  • Akcesoria stabilizujące: piny, tacki, śruby i siatki tytanowe – gwarantują utrzymanie przestrzeni i unieruchomienie membrany.

Dla mniejszych augmentacji i zabiegów socket preservation wybierz alloplasty lub kompozyty z membraną kolagenową. W przypadku podniesienia dna zatoki lub rozległych GBR lepszym rozwiązaniem będzie materiał ksenogeniczny z membraną usztywnioną.

Dobór biomateriału do wskazań klinicznych

Skuteczność terapii zależy od odpowiedniego dopasowania rodzaju biomateriału i membrany do typu defektu. Oto najczęstsze scenariusze kliniczne:

  • Socket preservation: granulat alloplastyczny lub kompozytowy (HA/β-TCP) + membrana kolagenowa średnioresorbowalna.
  • Augmentacja pozioma: materiał ksenogeniczny lub dwu-fazowy + membrana kolagenowa lub PTFE, w zależności od rozległości.
  • Podniesienie dna zatoki: granulat o wysokiej stabilności objętościowej + membrana kolagenowa do przykrycia okna bocznego.
  • GBR przy implantacji natychmiastowej: ksenograft o wolnej resorpcji i membrana kolagenowa; w defektach z utratą ścian – membrana wzmacniana.
  • Recesje i zabiegi tkanek miękkich: cienkie membrany kolagenowe wspomagające proces epitelializacji i angiogenezy.
  • Defekty periimplantitis: biomateriał osteokondukcyjny + membrana barierowa izolująca strefę gojenia.

Zastosowania kliniczne biomateriałów Medpark

Biomateriały Medpark stosowane są w szerokim zakresie procedur chirurgicznych i implantologicznych, zapewniając przewidywalne efekty regeneracyjne:

  • Regeneracja kości przed- i okołoimplantacyjna (GBR/GTR).
  • Preservacja zębodołu po ekstrakcji.
  • Podniesienie dna zatoki szczękowej (otwarte i zamknięte).
  • Rekonstrukcje ubytków ściennych i fenestracji.
  • Uzupełnienia pourazowe i poekstrakcyjne.
  • Wsparcie zabiegów tkanek miękkich i stabilizacja przeszczepów.